Recensie Atreyu + Unearth + 36 Crazyfists - Atak, Enschede

De aftrap was gisteravond voor 36 Crazyfists. Als de band klaar staat wordt vanaf de kant muziek gestart, maar de bas lijkt niet te werken. De rest kijkt elkaar aan en gaat er dan maar voor, de drummer tikt af en zo begint de set zonder bassist. Vlug wordt nieuwe apparatuur binnengebracht en een tijdje later wordt het geluid dan toch aangevuld met een bas. De band speelt vanavond nummers als "I'll go until my heart stops", "Slit wrist theory" en een nieuw nummer getiteld "Death renames the light", een lekker afwisselend nummer dat zeker vraagt naar meer. Met een blijkbaar behoorlijke stoned drummer lukt het de band vanavond een goede set af te leveren, met weinig verrassingen.

Als tweede speelt Unearth. Deze band speelt een serieuze metalshow vanavond. Als er stevig geshred wordt, dan staat alles even stil, maar het klinkt allemaal wel erg goed. Het geluid van deze band was (zoals ook al bij de impressie van Vainstream op Rockascene) weer moddervet, de solos komen goed door en de vocalen zijn goed te onderscheiden van het rest van het geluid. Eén van de gitaristen besluit nog even gitaar te gaan spelen op de merch stand die ook in de zaal staat. De show van Unearth ziet er erg gelikt, een echte professionele metalshows met alle ingrediënten die je in zo'n show verwacht.

Het serieuze van Unearth is bij de afsluiter Atreyu wel anders. Deze band is er om er een feestje van te maken. Met "Bleeding mascara" en "Becoming the bull" als eerste nummers is de toon direct gezet. De twee gitarist, bassist en zanger Varkatzas laten geen plekje van het podium onbenut, lopen constant heen en weer om contact te zoeken met het publiek. ook drummer/zanger Brandon Saller laat vaak even van zich horen tussen de nummers door; "Can I get a fuck yeah?!". De band staat er echt voor het publiek en dat is echt een positief punt in de show. De bassist loopt even een rondje mee in een circle pit, fans krijgen regelmatig de kans om even mee te schreeuwen in de microfoon of even te plukken aan de snaren van een bas of gitaar die het publiek in gestoken wordt. Gitarist Dan gaat op zijn knieën om vlak voor de mensen vooraan een solo te spelen. En zo gaat het de hele avond door. Geen enkele moment zakt Atreyu in en speelt daarmee een geweldige show. Het enige nadeel van dit alles is dat er nog wel eens vergeten wordt bepaalde essentiële stukjes te spelen, of dat er gekeken moet worden naar andere bandleden waar ze in het nummer zijn om vervolgens weer zelf verder te spelen. Maar er wordt zoveel gelachen op het podium, dat dat er helemaal niet toe doet. Twee rode cowboy hoeden uit het publiek spelen als een rode draad de rol in het hele optreden, gaan van bandlid naar bandlid. Zo wordt er op allerlei manieren gegrapt en gelachen. De nummers klinken tegelijkertijd gewoon goed, worden strak gespeeld en ook de zanger van de drummer klinkt goed vanavond. Andere nummers die die avond gespeeld worden zijn "Gallows" (volgens zanger Alex zijn favoriete nummer van het nieuwe album), "Doomsday", "Right side of the bed", "Someone's standing on my chest", de Bon Jovi cover "You give love a bad name" en wordt er afgesloten met "Lip gloss and black".