07/03 Stone Sour - Melkweg, Amsterdam

Donderdagavond in een volle Melkweg in Amsterdam. Er staat buiten reeds een lange rij te wachten en binnen raakt het ook al aardig vol als After All uit België de avond opent. De mannen weten van aanpakken. Vanaf de eerste seconden schieten de harde en snelle trashriffs de zaal in. De band is goed op dreef en weet binnen een half uur een goede show neer te zetten. Hoewel in het begin het geluid wat tegenviel, doordat vooral de bassist niet te horen was en bij de gitaren eigenlijk alleen de solos te onderscheiden waren, was het geluid tijdens de tweede helft van het optreden een stuk beter.
Op het moment dat Stone Sour op komt (na een intro van Europe's "The final countdown") zijn er aardig wat mensen die verbaasd reageren. Corey Taylor, zanger van de band (en ook van Slipknot) heeft zijn hoofd, op een kleine streep in het midden na, kaalgeschoren. Maar op het moment dat hij zijn strot opentrekt voor "30/30-150" is meteen duidelijk dat hij het is. Dit nummer wordt gevolgd door "Come (what)ever may". Daarna volgen er nummers van zowel de eerste als de tweede CD. Na 40 minuten verdwijnt de band van het podium en komt Corey als enige terug met gitaar. Hij speelt wat meezing deuntjes als "Sweet home Alabama" en speelt "Bother" van het eerste album en het begin van "Through the glass". Corey geniet duidelijk met volle teugen en geeft meerdere malen aan overrompeld te zijn door de reacties van het publiek. Hij ontpopt zich als een sympathieke frontman en dolt regelmatig met het publiek. Aangezien de spotlight voornamelijk op hem gericht is en de rest van de band voornamelijk de muziek speelt is het eigenlijk gewoon 'de Corey Taylor' show, maar dan wel een hele goede. Stone Sour heeft met dit optreden zeker iedereen weten te overtuigen en zullen met optredens als dit op festivals een hoop zieltjes voor zich kunnen winnen. Complimenten weer voor de Melkweg voor het goede geluid, maar ook de interessante belichting.

En de echte fans hadden het natuurlijk wel door. Het eerste nummer dat gespeeld werd toen de show afgelopen was, was natuurlijk "Death Dance of the Frog Fish" van Super Ego, de naam van de band voordat ze Stone Sour werden, van het album "Click here to exit" uit 2000.