17-04 After Forever - Tivoli, Utrecht

Dinsdag 17 april: de CD-presentatie van After Forever in Tivoli,

In het voorprogramma staat de band Xystus (spreek uit existus). Ze omschrijven zichzelf als progressieve/symfonische powermetal band. De band heeft al verschillende optredens op haar naam staan en brengt 18 mei haar eerste officiele CD uit, genaamd “Surreal”. Xystus bestaat duidelijk uit ervaren muzikanten, maar weet toch niet helemaal te overtuigen. Tijdens de eerste twee nummers klinkt de band nogal rommelig, maar dat lijkt aan het geluid te liggen. Maar na een aantal nummers is dit gevoel nog steeds niet verdwenen. De intro’s van de nummers klinken meestal erg goed en veelbelovend, maar de nummers duren lang en bestaan uit verschillende overgangen die de herkenbaarheid van de nummers niet echt ten goede komen. Toch lijkt het publiek de band te kunnen waarderen. Het afsluitende nummer is zeker het hoogtepunt van het optreden: een cover van “Rainbow in the sky” (DJ Paul Elstak) doet oude tijden herleven in een stevig metaljasje. Eigenlijk te fout voor woorden, maar stiekem toch heel erg leuk. Xystus heeft zeker de potentie uit te groeien tot een goede Nederlandse metalband, naar mijn mening vooral dankzij de goede zang van Bas Dolmans, maar zou daarvoor nog wel een kritische blik moeten werpen op de eenheid binnen de songs. http://www.xystus.nl/

Rond half tien is het dan eindelijk tijd voor After Forever om het nieuwe album "After Forever" te presenteren. Gitarist Sander Gommans is nog steeds afwezig in verband met ziekte en wordt daarom vervangen door George (ex-Orphanage), die de nummers een eigen tintje meegeeft. Het publiek schijnt deze inruilactie niet erg te vinden, ook al wordt de naam Sander een tijdje gescandeerd wanneer blijkt dat hij afwezig is. Maar wanneer George op het podium verschijnt, krijgt hij een enthousiast onthaal. Na een aantal nummers van het nieuwe album te hebben gespeeld deelt Floor mee dat er die avond niet alleen nieuwe nummers zullen worden gespeeld. Vervolgens wordt ‘Being Everyone’ ingezet, dat door het publiek met veel gejuich wordt onthaald. Naast George zijn er deze avond nog twee andere gasten: een sitar-speler die het nummer ‘My Pledge of Allegiance #1’ inleidt en later nog een keer meespeelt met het nummer ‘Lonely’ (een bonus-track op het nieuwe album). Bij ‘Who I am’ verschijnt zangeres Doro ten tonele. Na dit nummer wordt ook nog het Doro nummer ‘I Rule the Ruins’ ten gehore gebracht. Na afloop van het nummer vervolgt Floor haar ‘toespraak’ in het Engels, aangezien er ook fans uit Engeland, Duitsland en (een paar) uit België aanwezig zijn. Hierna wordt de introductie van de nieuwe nummers, met uitzondering van ‘Monolith of Doubt’, vervolgd. Het laatste nummer voor de toegift is ‘Dream Flight’, het langste nummer van het nieuwe album en een waardige afsluiter van een energieke en overtuigende show. After Forever staat wat mij betreft op eenzame hoogte in de ‘metal scene’, wat betreft originaliteit en entertainment.

Nicole Horstman

foto's: Merel de Vries

De foto's uit deze review mogen niet zonder uitdrukkelijke toestemming van de fotograaf gebruikt of gekopieerd worden op welke manier dan ook.