Review Paradise Lost in Tivoli, Utrecht

Gisteravond speelden in Tivoli, Utrecht drie bands. Als ik binnenkom is Neurosonic al aan de gang. De band maakt een energieke indruk en speelt een mix van moderne rock en nu-metal. Neurosonic klinkt behoorlijk goed, de songs zijn aanstekelijk en liggen lekker en makkelijk in het gehoor. Echter als de band de song "So many people" aankondigt (vet nummer trouwens!), verliezen ze wel punten wanneer ze Ashley Simpson (waar het nummer over gaat) een 'filthy dirty whore' noemen. Lijkt me niet echt noodzakelijk (ook al heb ik verder niks met Ashley en haar muziek). Ook de arrogante houding aan het eind van het optreden lijkt me niet echt goed getimed. De band moet nog behoorlijk wat zieltjes winnen in Nederland en daar past deze houding toch niet echt bij. De muziek smaakt echter wel naar meer. De band bracht onlangs het album "Drama queen" uit.

Als tweede speelt de band Eyes Of Eden uit Duitsland. De band speelt muziek in het straatje van Lacuna Coil en dergelijke bands. Maar wat een afknapper is deze band. Het klinkt allemaal wel, maar de zangeres staat erbij als ze van afstand bestuurd wordt. Alleen op de momenten dat ze zingt is ze in beweging (lees: mondbewegingen en af en toe haar hoofd bijdraaien) en als er even geen zangstuk is, staat ze compleet stil te kijken naar de gitarist. Even op podiumpresentatie-les bij Floor van AF, zou ik zeggen. De bassiste is wel druk in de weer met haar 6-snarige bas. Dat lijkt in het begin indrukwekkend, maar het had net zo goed een 4-snarige kunnen zijn, want veel meer wordt er niet mee gedaan. Ook de gitarist is druk in de weer met zijn gitaar, maar de solos klinken allemaal even inwisselbaar en hij laat regelmatig hele steken vallen tijdens zijn solos. Het geheel ziet er dan ook uit alsof de band voor het eerst optreedt. Ook afscheid nemen van het publiek lijkt de band niet te kennen. Ik kan me voorstellen dat er genoeg andere bands zijn die in dezelfde richting spelen die hier het publiek een stuk beter hadden kunnen vermaken. Een gemiste kans voor Eyes of Eden. De band bracht onlangs haar CD "Faith" uit via Century Media.

Dan is het tijd voor Paradise Lost. De laatste keer dat ik deze band zag was op Dauwpop 2003. Toen was de tent amper gevuld en stond de band erbij als een stel zoutzakken. Het nieuwe album "In requiem" verraste mij echter zo qua geluid en goed geschreven nummers dat ik deze band graag nog een keer weer wilde zien.
De zaal leeft helemaal op als de bandleden één voor één binnen komen. De zanger heeft ineens weer lang haar (het valt veel mensen op). PL opent met "The Enemy", het wat mij betreft vetste nummer van het onlangs uitbrachte album "In requiem". De zanger blijkt niet zoveel kracht in zijn stem te hebben vanavond als op het album, maar het geheel komt wel goed uit de verf. De band (opnames van de piano en synth stukken) staat wel wat hard en domineert het geluid af en toe een tikje teveel.
PL wisselt oude en nieuwe nummers af. Klassiekers als "As I die" (het publiek mocht kiezen tussen "Gothic" of "As I die"), "Enchantment" (van Draconian Times, inclusief de hele intro) en "Say just words" (de afsluiter) worden met veel enthousiasme ontvangen. Van het nieuwe album speelt de band onder andere "Never for the damned", "Praise Lamented Shade" en "Unreachable". De nummers van het nieuwe album klinken live ook erg goed. De band lijkt met dit goedgevulde Tivoli haar gloriedagen weer een beetje te herleven. Mocht er nog zo'n album achteraan komen als "In requiem", dan ben ik er bij het eerst volgende concert weer bij.

[terug naar Rockascene home]