Review Airbourne & Black Stone Cherry in Metropool, Hengelo

Zojuist speelden in Metropool, Hengelo (OV) twee topbands uit de stal van Roadrunner Records. Als eerste was het de beurt aan Airbourne. Deze band uit Australië bracht onlangs hun album “Runnin’ wild” uit. Op dit album is een smerige bak pure rock ’n roll terug te vinden. En dit kregen we vanavond dan ook keihard voor de kiezen. Een uur lang gooiden twee gitarist en een bassist ruige rock ’n roll over ééntonige drums. De stem van zanger Joel Keeffe liegt er niet om. Met zijn constante hoge, ruige stem krijst hij de longen uit zijn lijf. Uiteraard is het geluid van Airbourne verre van origineel, maar wat zij spelen komt er met zoveel klasse uit dat de zin “beter een goede kopie dan een slecht origineel” nog eigenlijk ten onder doet aan deze band. Het wordt na enkele nummers dan ook al direct duidelijk dat een band als deze niet zo maar een rock ’n roll band is, maar heel goed weten waar ze mee bezig zijn. Nu moet ik zeggen dat ik het na zo’n 45 minuten wel had gezien. Ieder nummer eindigde met chaotisch raggen en dan twee keer afslaan door de drummer. Op een gegeven moment wordt dat wel een beetje te veel. Ik zou er dan ook niet raar van opkijken dat zo rond die tijd een scheiding ontstaat van mensen die het écht leuk vinden en mensen die het zo wel genoeg vonden. Interessant voorprogramma? Zeker! Vermakelijk? Absoluut! Vooral het moment dat de zanger/gitarist al solerend zijn weg baant door het publiek om uiteindelijk zijn solo op de bar voort te zetten, waarna hij druk solerend weer terug keert op het podium.

Black Stone Cherry uit de VS stond vorig jaar al in Amsterdam (zie ook recensies 2007) waar de band voor mij één van de beste optredens van vorig jaar gaf. Ook vanavond op het veel kleinere podium in Hengelo geeft de band weer een geweldige show. Hoewel het allemaal niet zo gelikt verliep als de vorige keer in Amsterdam nam het uiteindelijk weinig weg van hoe goed deze band live wel niet is. Nummers als “Lonely train”, “Maybe someday” en “Rain Wizard” spetteren van het podium op het enthousiaste publiek. Uiteraard laat de band haar kunsten zien door hier en daar wat jamstukken in te bouwen en natuurlijk te ‘showen’ dat zij gitaar kunnen spelen vanuit hun nek, met hun tanden en kunnen bassen met drumstokjes. Black Stone Cherry doet meer dan alleen nummers spelen. Deze band (en dat schreef ik ook in mijn vorige review) maakt muziek! En dat houdt in dat er ruimte is voor alles waar de band op dat moment zin in heeft. De vier mannen zijn goed op elkaar ingespeeld en laten zien er veel plezier in te hebben. Vooral de drummer is één van de meest publieksvriendelijke drummers die ik heb meegemaakt. (Vandaag speelde hij zelfs met een verzwikte enkel in verband.) Dit alles maakt een optreden van BSC de moeite waard om te bezoeken, zelfs als je niet zoveel met blues en southern rock hebt. De groove die BSC er doorheen gooit houdt je hoofd niet stil.
In augustus komt het nieuwe album van de band uit. Daarvan speelden zij vanavond twee nummers, waaronder het nummer “Silver creek”. Van deze twee nummers kan gezegd worden dat zij in dezelfde lijn liggen als het album “Black Stone Cherry”. De band gaf aan waarschijnlijk eind dit jaar weer terug te komen naar Nederland. Mocht dat het geval zijn, ga deze band zien!