Recensie Tracy Bonham in Atak, Enschede

Gisteravond vond in Atak, Enschede, het laatste concert in het gebouw plaats waar het podium is gevestigd. Het poppodium verhuist naar het gloednieuwe muziekcentrum. Tracy Bonham had de eer om voor de laatste keer er het publiek te vermaken. Bonham werd halverwege de jaren negentig bekend door haar single “Mother, mother”. Uiteraard werd deze ook vanavond gespeeld in een iets andere versie dan het album. Naast nummers van haar eerste album als “One hit wonder” en “Kisses” speelt ze ook nummers van haar andere albums en EPs zoals “Dumbo sun” en “Shine”, waarvan ze de laatste in haar eentje speelt. De rest van de nummers wordt ze bijgestaan door twee Nederlandse gastmuzikanten, op basgitaar/contrabas en op drum. Bonham spreekt ook een beetje Nederlands. “Alles goed? Ik ook”, opent ze. Tijdens en tussen de nummers wisselt ze af tussen gitaar en haar viool. Met verschillende effecten weet ze een leuk geluid neer te zetten, zoals een viool-solo met wah wah-effect. Na een uurtje spelen verdwijnen ze van het podium, maar in het kleine Atak kan je alleen het publiek in, dus al gauw staat ze weer op het podium van een toegift van een half uur. Naast bombastische sfeervolle songs, speelt ze ook blues-achtige meezingers en natuurlijk de popachtige rocksongs. Ook enkele gloednieuwe nummers komen voorbij zoals “Big red heart”, “You laugh and the world laughs with you” en een titel die ik niet kon verstaan maar het klonk als “Angie, won’t you come down” of “Angel..”. Aan het einde van het concert kan er alleen maar geconcludeerd worden dat Tracy (uiteraard) veel meer is dan “Mother, mother” en veel gevarieerd dan “The burdens of being upright”, hoewel dat altijd mijn favoriete album van haar zal blijven.