Recensie Deathstars + Sonic Syndicate in Atak

De deuren gingen gisteravond erg laat open waardoor Next Waste Dimension (NWD) voor een nog behoorlijk lege zaal moet beginnen, maar deze stroomt gauw vol. De Nederlandse band speelt een mix van metal met industrial en techno samples. Daarnaast hangt er een groot scherm waarop video art van bandlid Jeroen Traanman te zien is. De metal die af en toe erg Zweeds aandoet klinkt mede door de samples erg strak. De band weet een goede balans te leggen tussen metal en industrial. Jammer is dat het er allemaal erg statisch uit ziet op het podium. Af en toe wat headbangen, maar meer beweging zit er niet in. Bassist Niels maakt met zijn basloopjes en –solos wel indruk, maar is daar tevens zo druk mee dat hij amper in beweging komt. Jeroen is alleen maar in serieuze pose bezig met het technische gebeuren, wat het statische beeld alleen maar versterkt. Het moet dan ook vooral van Rikkert komen, die zowel gitaar speelt als zingt. Hoewel het geheel wat muziek betreft behoorlijk goed beukt, komt het dus niet zo over. Zelfs als Rikkert aankondigt dat het volgende nummer (“Zephyr”) een echte ‘dansplaat’ is, komt de band zelf amper in beweging. En dat is erg jammer, want de muziek leent zich erg goed voor wat energie. Het einde van “Zephyr” lijkt niet helemaal goed te gaan, de bandleden geven elkaar wat bedenkelijke blikken. Het lijkt er dus op dat NWD nog wel wat verder moet ontwikkelen op het podium. Van hun album “Rewire reality” uit 2007 worden o.a. “Stamina”, “Opague” en “Force fed greed” gespeeld. Ook speelt NWD nog hun eigen versie van het nummer “No good” van The Prodigy. Eind dit jaar zal NWD de studio in gaan voor opnames voor hun volgende album.

Het drumstel met de twee bassdrums met groot de logo’s van de volgende band Sonic Syndicate staan al klaar. Een enorme banner verschijnt op de achtergrond en ook voor de gitaarversterkers worden twee grote banners opgezet waarop op de ene “Love and” en de andere “other disasters” staat (de titel van het meest recente album). Als het podium dan toch zo wordt aangekleed stijgen de verwachting ook wel behoorlijk. Maar die maakt de band, zoals later zal blijken helemaal waar.
Sonic Syndicate is geen Amerikaanse band (maar Zweeds), maar alles aan de band straalt wel het Amerikaanse voorbeeld uit. De band zal het dan ook goed doen bij fans van Atreyu en Avenged Sevenfold.
Als je een goede show wil zien, dan is deze band daar perfect voor. Een uur lang speelt de band met onuitputtende energie het ene naar het andere nummer. Sonic Syndicate werkt met twee vocalisten, screamer Richard en screamer/clean Roland. De band maakt het geluid van de albums helemaal waar. Het klinkt allemaal superstrak en helder tegelijkertijd. Screamen gaat bij de meeste bands wel goed, maar Roland laat horen dat hij ook écht kan zingen. De vocalen wijken absoluut niks af van het album en klinken zeer sterk.
Om het andere nummer verdwijnt de band achter de schermen/banners om wat bij te tanken, terwijl één van de twee zangers het publiek toespreekt. De band heeft ook tijdens de nummers veel contact met het publiek. Bassiste Karin zoekt regelmatig de gillende meisjes vooraan op, gitarist Robin neemt tijdens een nummer de camera van wat fans om een foto van ze te maken en de band poseert regelmatig met plezier voor de fotografen in het publiek. Dit maakt de band met de mensen vooraan alleen nog maar sterker, die ook graag inspringen op het verzoek een circle pit te bouwen. Sonic Syndicate weet heel goed wat het publiek wil en weet deze dan ook erg goed te vermaken.
Vanavond worden nummers van zowel “Only human”, zoals “Blue eyed friend”, als van het nieuwe album “Love and other disasters” gespeeld, waarbij de singles van dit album “Jack of diamonds”, “Powershift” en “Contradiction” o.a. voorbij komen. Bij deze laatste begint zanger Roland in zijn eentje om nog maar eens te laten zien dat zijn stem daadwerkelijk zo is wat je op het album hoort.
Niks aan deze band is origineel, maar je wordt zo hard weggeblazen door alle energie, door het plezier dat de band heeft, de duidelijk aanwezige professionaliteit en kwaliteit, en door de vele ‘blows’ wanneer alle instrumenten voor een halve seconden stil vallen om vervolgens weer keihard verder te gaan, dat je uiteindelijk alleen maar kunt concluderen dat hier een band staat die snel een legioen aan fans gaat opbouwen en waarschijnlijk gauw terug zal zijn met hun eigen headline tour.

De vraag is dan of Deathstars zo’n optreden nog kan overtreffen. Als het moment daar is verschijnt de band in uniformen op het podium, zanger Andreas paradeert rond met zijn pet en zijn stok en de band saluteert het publiek met regelmaat als Andreas weer voorbij marcheert. Deathstars bracht onlangs het album “Night electric night” uit. Van dit album speelt de band o.a. “Night electric night”, “The mark of the gun”, “The fuel ignites” en “Death dies hard”. Van de oudere albums komen o.a. “Tongues” en “Blitzkrieg” voorbij in het uur dat de band op het podium staat.
Deathstars is een band die op een vermakelijke manier haar eigen ding doet; de uniformen en ‘looks’, het geflirt met boygirls, girlboys en het ‘aanbidden’ van Satan, de aparte houding en toespraakjes van zanger Andreas. Samen met de Rammstein-achtige nummers maken al deze elementen het geheel een leuk optreden om te zien, zelfs als je de nummers niet kent. Maar behalve dat het er allemaal leuk uitziet speelt de band gewoon erg goed. Er zit veel beweging in, de nummers klinken goed (samples worden op band meegespeeld) en Andreas komt met zijn typische stemgeluid goed over.
De vraag of Deathstars het optreden van Sonic Syndiacte kan overtreffen kan onbeantwoord blijven. De band doet haar eigen ding en doet dit zo goed, dat ik behoorlijk onder de indruk ben. De muziek luisteren is één, maar de show brengt gewoon een extra dimensie aan het geheel wat Deathstars is en is daarmee dus zeker de moeite waard om een keer te gaan zien.

http://www.myspace.com/nextwastedimensioncom
http://www.myspace.com/sonicsyndicate
http://www.myspace.com/deathstars