Recensie Papa Roach, Filter, In This Moment - Melkweg
Afgelopen dinsdag staat er om half zeven al een lange rij voor de Melkweg, omdat dan de deuren open gaan voor het uitverkochte programma van vanavond. De opener vanavond is In This Moment. Deze band bracht vorig jaar haar tweede album “The dream” uit, die mij dusdanig was opgevallen dat ik toch wel het meest uitkeek naar deze band. Frontvrouw Maria Brink ziet er in haar korte gele jurkje weer speels-sexy uit. De band opent het concert met het nummer “Prayers” van het eerste album. Wat direct opvalt is dat Brink grote stukken met een band(opname) meezingt en dat blijft eigenlijk de rest van het optreden de storende factor. Op bepaalde momenten is het zelfs niet echt duidelijk wie we nu horen, de zangeres of de opname. Dat het geluid klinkt alsof de band achter een glazen plaat staat te spelen helpt ook niet echt mee. Tijdens het nummer “Forever”, de single van het nieuwe album, is Brink in het begin zelfs bijna helemaal niet te horen. Of dit nu aan geluidstechniek ligt of aan haarzelf is op dat moment dan ook moeilijk te bepalen. Op zich is het optreden, dat een half uur duurt, niet zo heel gek. De band komt energiek over en de keuze van de setlist past ook goed bij de rest van de avond. De band speelt voornamelijk de stevige nummers, terwijl zij ook erg rustige nummers hebben. Maar de vocalen blijven een minpunt. Vooral als je kijkt hoe de bands die volgen daarop presteren.
Als tweede is namelijk Filter aan de beurt en Filter klinkt vanavond erg goed. De band speelt een afwissellende set van een dik half uur. Het geluid is super, alle gitaarlijnen zijn duidelijk te horen en klinken waar nodig lekker rauw. De zang is ook zeer sterk, zowel clean als zijn rauwe schreeuw, die ook tussen de nummers door nog geshowd wordt met een heftige “yeaaaah”. Ik heb me nooit echt verdiept in Filter, maar ik vermaak me het half uur dat ze spelen behoorlijk goed. De band speelt o.a nummers als “Hey man, nice shot” en “(Can’t you) trip like I do”, en wisselt deze nummers af met de bekendere rustige nummers als “Take a picture”. Misschien dat voor de mensen die niet echt voor deze band komen (en dat zijn er toch nog wel aardig wat als je de reactie vergelijkt met de opkomst van In This Moment) deze afwisseling niet echt wenselijk is. Filter, laat bijna 15 jaar na het succesalbum “Short bus” in ieder geval horen dat de band nog steeds rockt. Kortom een zeer sterk optreden.
Dan is het tijd voor de band waar iedereen voor gekomen is: Papa Roach. Van te voren wist ik echt niet wat ik er van moest verwachten. Gelukkig blijkt dat Papa Roach echt geweldig is op het podium. De band opent met het nieuwe nummer “Change or die”, die massaal wordt meegeschreeuwt (het zingt ook wel makkelijk mee). Het voordeel is dat de zang echt zo duidelijk en helder is dat je gewoon woord voor woord precies kunt horen wat er gezongen wordt. Daarnaast is de zang ook gewoon erg sterk en klinkt precies als op het album. De rest van de band is ook lekker energiek, het hele optreden door. Het tweede nummer is “Broken home” en de titel past want dit nummer breekt toch echt de hele zaal open. De rest van de avond speelt de band zowel oude als nieuwe nummers. Van het nieuwe album komen ook “I almost told you that I loved you”, “Hollywood whore” en “Lifeline” voorbij, waarbij de zanger bij “Lifeline” het balkon op gaat en zich helemaal naar achteren werkt om daar het nummer uit te zingen op de tafel van de technici. Daarna vervolgt hij via de andere kant zijn weg terug naar het podium, stopt hier en daar al zingt tussen de fans, die allemaal even bij hem om de nek mogen hangen.
Papa Roach vergeet naast de nieuwe nummers ook de oudere nummers niet, zo komt het populaire “Getting away with murder” voorbij en speelt de band ook nog een aantal tracks van “Infest” zoals “Dead cell” en “Last resort”.
Concluderend kan ik niks anders zeggen dan dat Papa Roach gewoon rockt. De band weet het publiek goed te vermaken en mee te krijgen in van alles en nog wat. De setlist is super, de atmosfeer is erg goed (deed me zeer sterk denken aan concerten van LostProphets) en de band is gewoon zelf erg sterk. Na een set van een dikke 80 minuten neemt de band nog rustig 5 minuten applaus in ontvangst. De technici van de Melkweg doen op een gegeven moment de lampen maar aan en begint maar vast met muziek, omdat het er niet op lijkt dat de band van plan is echt het podium af te lopen. Misschien een beetje overdreven van de band, maar zeker dik verdiend!
Als tweede is namelijk Filter aan de beurt en Filter klinkt vanavond erg goed. De band speelt een afwissellende set van een dik half uur. Het geluid is super, alle gitaarlijnen zijn duidelijk te horen en klinken waar nodig lekker rauw. De zang is ook zeer sterk, zowel clean als zijn rauwe schreeuw, die ook tussen de nummers door nog geshowd wordt met een heftige “yeaaaah”. Ik heb me nooit echt verdiept in Filter, maar ik vermaak me het half uur dat ze spelen behoorlijk goed. De band speelt o.a nummers als “Hey man, nice shot” en “(Can’t you) trip like I do”, en wisselt deze nummers af met de bekendere rustige nummers als “Take a picture”. Misschien dat voor de mensen die niet echt voor deze band komen (en dat zijn er toch nog wel aardig wat als je de reactie vergelijkt met de opkomst van In This Moment) deze afwisseling niet echt wenselijk is. Filter, laat bijna 15 jaar na het succesalbum “Short bus” in ieder geval horen dat de band nog steeds rockt. Kortom een zeer sterk optreden.
Dan is het tijd voor de band waar iedereen voor gekomen is: Papa Roach. Van te voren wist ik echt niet wat ik er van moest verwachten. Gelukkig blijkt dat Papa Roach echt geweldig is op het podium. De band opent met het nieuwe nummer “Change or die”, die massaal wordt meegeschreeuwt (het zingt ook wel makkelijk mee). Het voordeel is dat de zang echt zo duidelijk en helder is dat je gewoon woord voor woord precies kunt horen wat er gezongen wordt. Daarnaast is de zang ook gewoon erg sterk en klinkt precies als op het album. De rest van de band is ook lekker energiek, het hele optreden door. Het tweede nummer is “Broken home” en de titel past want dit nummer breekt toch echt de hele zaal open. De rest van de avond speelt de band zowel oude als nieuwe nummers. Van het nieuwe album komen ook “I almost told you that I loved you”, “Hollywood whore” en “Lifeline” voorbij, waarbij de zanger bij “Lifeline” het balkon op gaat en zich helemaal naar achteren werkt om daar het nummer uit te zingen op de tafel van de technici. Daarna vervolgt hij via de andere kant zijn weg terug naar het podium, stopt hier en daar al zingt tussen de fans, die allemaal even bij hem om de nek mogen hangen.
Papa Roach vergeet naast de nieuwe nummers ook de oudere nummers niet, zo komt het populaire “Getting away with murder” voorbij en speelt de band ook nog een aantal tracks van “Infest” zoals “Dead cell” en “Last resort”.
Concluderend kan ik niks anders zeggen dan dat Papa Roach gewoon rockt. De band weet het publiek goed te vermaken en mee te krijgen in van alles en nog wat. De setlist is super, de atmosfeer is erg goed (deed me zeer sterk denken aan concerten van LostProphets) en de band is gewoon zelf erg sterk. Na een set van een dikke 80 minuten neemt de band nog rustig 5 minuten applaus in ontvangst. De technici van de Melkweg doen op een gegeven moment de lampen maar aan en begint maar vast met muziek, omdat het er niet op lijkt dat de band van plan is echt het podium af te lopen. Misschien een beetje overdreven van de band, maar zeker dik verdiend!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten