Recensie The Devil's Blood + Rose Kemp

Gisteravond stonden Rose Kemp en The Devil's Blood in Atak in Enschede, een concert waar nog wel even over nagepraat werd na afloop.

Ik was niet bekend met de muziek van Rose Kemp. De band begint met een hoop noise waarbij Rose haar gitaar met haar mond bewerkt. Dan start een lange sessie van slome lompe doom rock, veel dissonante tonen en het aparte stemgeluid van Rose zelf. Haar stem doet mij erg denken aan Agnete M. Kirkevaag van Madder Mortem. Er zijn op dat moment nog maar iets van 10 mensen in het publiek en langzaam wordt dit wat meer. Het nummer “Bitter and sweet” klinkt wat compacter, toegankelijker en meer up-tempo, terwijl het nummer “Homesick” weer het uiterste van het publiek vraagt, wat volgens Rose Kemp dan ook het meest stille publiek in Nederland ooit is. Het blijkt dan ook wel dat de meeste mensen voor de andere band komen en wanneer Rose Kemp vraagt wie haar muziek kent, blijkt dat ook bijna niemand te zijn. Haar muziek staat dan ook wel in contrast met de rock 'n roll van The Devil's Blood. Ondanks dat dit geen muziek is waar ik van kan genieten is het optreden niet slecht. Het is wat statisch om naar te kijken, maar het stemgeluid van Rose is wel indrukwekkend. Na afloop hoor ik dan ook verschillende geluiden, van mensen die het echt helemaal te gek vonden tot mensen die bij “Homesick” ook echt liever thuis hadden gezeten. Voor mij waren het in ieder geval 55 hele lange minuten. Ik zou dan ook willen aanraden eerst vooraf te luisteren op bijvoorbeeld MySpacce of dit iets is waar je naar toe gaat in een voorprogramma of niet.

The Devil's Blood komt bedekt in (wat uit een interview met Spiegel.de blijkt) dierenbloed het podium op. Volgens het interview bedekken ze elkaar hiermee in een ritueel. De band gaf ook aan in dit interview tijdens het spelen door Satan bezeten te zijn. Dat verklaart ook waarom zangeres Farida Lemouchis tijdens de momenten dat ze niet zingt als een standbeeld op het podium staat, terwijl de vier gitaristen druk bezig zijn met het spelen van hun door de jaren 60 en 70 geïnspireerde rock 'n roll. Het eerste nummer klinkt al behoorlijk lekker, in het begin is Farida niet te horen, maar gelukkig wordt haar stem al gauw wat beter in de mix gedraaid. Het geluid is vanavond niet optimaal. De basdrum drukt af en toe de rest van de band weg. Het lijkt verder allemaal lekker te lopen, maar tijdens het tweede nummer verdwijnt gitarist Selim Lemouchi ineens van het podium. De band speelt verder en een nummer later komt hij terug met een nieuwe speaker. Na wat werk begint hij weer te spelen. Hij is wel weer te horen, maar hij zet kort daarna zijn gitaar weer neer en loop wild gebarend kwaad weg. Als het nummer dat de band dan speelt ten einde is loopt ook de hele band zonder wat te zeggen weg en komt niet meer terug. The Devil´s Blood heeft dan vier of vijf nummers gespeeld. Na vijf minuten verschijnt iemand anders op het podium die meldt dat door technische problemen voor de bandleider de band niet verder speelt. Onbegrijpelijk, want binnen Atak is er genoeg gear om op te spelen. Daarnaast stonden er nog twee andere gitaristen op het podium, die tijdens de afwezigheid van de bandleider het publiek goed wisten te vermaken. Het is misschien dan wel niet helemaal dezelfde sound, maar mensen hebben hier goed geld voor betaald en hebben het duidelijk naar hun zin. Veel bezoekers zijn behoorlijk kwaad en er wordt buiten Atak nog eens goed nagepraat over dit belachelijke vertoon.