Recensie This Is Menace in P60

Gisteravond stonden in P60, Amstelveen vier bands waarvan drie van Nederlandse bodem. Er waren ongeveer een 50 mensen bij. De aftrap was voor de band Minus.Plus uit Amsterdam. Wat een verrassende leuke opener. Geheel in het wit gestoken betreden vier heren en een dame het podium en kort daarna springt de zanger te voorschijn. Screams met cleane zang van de gitarist omringt door groovende en dan weer hakkende riffs. Ook de dubbele percussie is leuk om naar te kijken. Niet alleen zorgt dit voor Slipknot-achtige percussie, maar ook de electronische beats worden dus live gespeeld (ipv samples). Een extra dimensie die het geheel alleen maar leuker maakt om live te zien. Dit is een band die het goed zal gaan doen in metalbattles en –bashes. Minus.plus lijkt erg goed op elkaar ingespeeld en lijkt er ook veel plezier in te hebben (behalve de bassiste, dat is jammer). Nog dat laatste beetje professionaliteit (drummer blijf achter uw drumstel) en dan is deze band helemaal rijp voor het grote (festival) publiek. Zeker een band om in de gaten te houden! De demo ken ik inmiddels (want die is gratis te downloaden op de website) en ik kijk zeker uit naar een volgende demo of full-lenght release.
De band die daarop volgt, Mygirlfriendismyweapon, uit Leeuwarden brengt iets wat ik nog niet eerder gezien heb (en dat is vaak positief). Drie mannen op een ineens erg kaal lijkend podium. Het is vanaf de eerste seconde chaos door simpelheid. Een gitarist, een drummer en een screamer, meer niet. Hierdoor zijn de nummers goed te beluisteren, de gitaarpartijen zijn makkelijk te volgen en ondanks dat ik helemaal niks heb met constante, ééntonige screams heb ik mij het gehele half uur goed vermaakt. Groeipotentie zie ik niet in de band, maar dit is een formule die gewoon goed werkt en die zou ik vooral zo houden. Het was wel de enige band die aan het eind van de avond met merchandise en demos stond. Wil de rest geen cdtjes verkopen??
Band nummer drie was de death/trash metalformatie Cypher. De riffs en grunts vliegen je om de oren en als je het voor het eerst hoort, dan is het allemaal moeilijk van elkaar te onderscheiden. Opvallend is de zelfverzekerde uitstraling van de band en het gemak waarmee de nummers de zaal in vliegen. Hoewel deze band nog maar 4,5 jaar bestaat had het ook makkelijk 15 jaar kunnen zijn. Aanrader voor de liefhebbers!

Dan is het tijd voor de hoofdact met nog maar 45 minuten te gaan op de klok. This Is Menace komt uit de UK en bestaat uit vier muzikanten en verder alleen maar gastvocalen. Zangers van bands als Therapy?, Hundred Reasons, Amen en Napalm Death hebben bijgedragen op de twee albums die deze band heeft uitgebracht. Sinds ik vorig jaar “This scene is dead” in huis heb, heb ik dit album dan ook helemaal grijs gedraaid. Ik kon dus niet wachten deze band te gaan zien. Het uiteindelijke resultaat was echter niet wat ik gehoopt had. De vier muzikanten zelf speelden hun nummers allemaal superstrak, maar meer ook niet. Vijf gastzangers deelden vanavond de microfoon. Als eerste Justin Hill van Sikth. Hij mocht twee nummers zingen, maar hij was amper te horen, terwijl hij aangaf dat de microfoon nog zachter moest. De scream-gedeeltes waren nog wel hoorbaar, maar de rest absoluut niet. Daarna verlaat hij snel het podium en komt er een man met lang haar en een petje ver over zijn ogen op. In eerste instantie dacht ik Jeff Walker van Carcass te herkennen. Hij zingt nog wel redelijk, maar staat er een beetje stijfjes bij. Na één nummer komt er ook nog een papiertje tevoorschijn dat op de grond gelegd wordt. Teksten? Geen idee. Dan is het de beurt aan Colin Doran van Hundred Reasons. En die doet erg goed zijn best om de show op te krikken. Dat lukt hem aardig goed. Hij is goed verstaanbaar en straalt erg veel energie uit. Door het wisselen van zangers wat zich een beetje amateuristisch voordoet is er maar weinig contact met het publiek. Doran probeert in ieder geval nog. Hij draagt de microfoon over aan Mike Goodman, de man met de dreadlocks van Sikth. Wat mij betreft de beste zanger die avond. Hij is erg goed verstaanbaar en zingt clean ook zeer sterk. Hij doet ook nog een duet met vocalist #5 die ik helaas niet herken. Deze nummer vijf heeft zulke stuipen dat hij zo omvalt met zijn hoofd op de speakers. Hij schreeuwt zich ook redelijk door zijn twee nummers heen. Tot slot speelt de band nog een nummer waar lyrics bij horen instrumentaal. Apart was dat This Is Menace deze avond ook niet voor de betere nummers of de meer toegankelijke nummers kiest, maar juist voor de andere. Na 45 minuten is het voorbij en zo snel als ze opkwamen zijn ze ook weer weg. Zonder voorstellen, zonder afscheid. Dat iedere zanger maar twee nummers doet is niet geheel praktisch en dat de ene zich in het zweet werkt terwijl de ander er amper wat van bakt is erg jammer. That was menace.